Bir Müzayedeci’nin İlginç Hikayesi
The Best Offer 2013 yılında vizyona girmiş, bende sürekli bir gerginlik, bir ‘’N’oluyo lan?’’ hissi yaşatan ve nihayetinde yapımda emeği geçen herkesin gönülden takdir ettiren bir filmdir. Başrollerini Karayip Korsanlarında Captain Hector Barbossa olarak tanıdığımız Geoffrey Rush, Blade Runner : 2049’da ‘’Kim la bu ananas kafa?’’ dedirten güzel oyuncu Slyvia Hoeks ve 21 filminde zekasıyla hayran bırakan Ben karakterini canlandıran Jim Sturgess paylaşıyor. Yine her yazımda olduğu gibi girizgâh kısmını kısa kesip filme dönüyorum.
Şimdi ben bu film hakkında ne desem Spoiler olacakmış gibi hissediyorum o yüzden yazının devamında kıvrım kıvrım kıvranıyor olucam, şimdiden özürlerimi kabul edin :)
Film Nuri Bilge Ceylan’ın Ahlat Ağacı filmi ile bir kenara bıraktığını düşündüğüm, ‘’15 dakika sigara içen adam sahnesi izletmeli’’ diye tabir edeceğim beni sıkan,geren, ömrümden ömür alan bir yavaşlık ile başlıyor. Ama merak etmeyin ilk 10 dakikayı devirince bu tarz, yerini merak uyandıran ve hem Virgil Oldman’ı (Geoffrey Rush) hemde bizleri sinir eden bir havaya bırakıyor. Ters köşe yaptıran filmleri seviyorsanız The Island, Life veya Arrival filmleri izlemiş ve sevmişsinizdir. Ama ters köşe konusunda bu filmler The Best Offer'ın yanında Tosun Paşa gibi kalır :)
Bu filme tutunup devam etmemi sağlayan yegane şeylerden biri Virgil Oldman’in egosu boyunu aşmış, temizlik ve düzen takıntılı ve bir yandan da huysuz dede tavırlarını çok iyi yansıtmasıydı. Bir karakteri sevmek için karakterin mükemmel ahlaklı, süper karizmatik veya yakışıklı beyaz Amerikalı olması gerekmediğini tekrar tekrar teyit ettim. Başlarda yumruk arsızı etmek isteyeceğiniz bu karakter filmin ortalarına doğru sempatinizi kazanıp gıdısından seveceğiniz yaşlı ve tatlı bir cehaleti olan başka birine dönüşüyor. Diğer iki karakterimizden konuşmak Spoiler olacağı için o kısımlara pek değinemiyorum malesef fakat filmi izledikten sonra ki yorumlarınızı da merak ediyorum :)
Virgil Oldman’ın enteresan hikayesini Giuseppe Tornatore o kadar güzel yazıp kurgulamış ki baştan sonra her dakika düşündüren, filmden düşmemizi engelleyen bir olay örgüsünü kucağımıza bırakmış. Diğer yandan evde yayıla yayıla film izlerken çok dikkat etmediğimiz müzikler ve ara sesler ustaca işlenip, İtalyan sineması kalitesi kokan renkleri ile göz zevkimizi de hiç rahatsız etmiyor. Ana karakterimizin iç dünyasını vurgulamak için her şey en ince ayrıntısına kadar düşünülmüş, titiz bir adam olduğunu vurgulamak için bir metrobüs dolusu insanın ihtiyacını karşılayacak eldiven koleksiyonu sahnesi koymak bunların en basiti :) Her şey o kadar uyumlu olmuş ki ''Şu ne alaka'' diyebileceğim tek bir ayrıntı yok deyip üstüne yemin etsem başım ağrımaz.
Şahsen ben Spoiler’dan hiç rahatsız olmayan birisiyim. Evet Spoiler yemesem daha da keyif alırım filmden ama Spoiler yedim diye de kimsenin boğazına sarılmam :) Neyse fazla uzatmadan bu filmi izleyip toplaşın da ‘’Hıaaananıavradını’’ tepkileri içinde doya doya geyiğini yapalım, iyi seyirler :)
~Hiperaktif Panda
~Hiperaktif Panda
Yorumlar
Yorum Gönder